Vorige week werd door mij de 2e bekerronde overgeslagen. De reden hiervan was dat we het wel weer eens tijd vonden om een weekje de Spaanse stranden op te zoeken en dat is bij ons een beetje standaard dan in Benidorm. Eind jaren 80 gingen we voor het eerst naar Spanje, maar ging de reis niet verder dan Lloret de Mar in het noorden. Mijn vader overtuigde me ervan om toch wat verder te gaan en we moesten toch eens naar Benidorm gaan. Het was een kwestie van je haat het of je vind het geweldig, een tussenweg is er eigenlijk niet. Al snel bleek dat we tot die laatste groep zouden gaan behoren, ondanks dat we de eerste jaren de reis met een touringcar maakten. Achtentwintig uur hobbelen heen en hetzelfde natuurlijk weer terug, maar ja het was aanzienlijk goedkoper dan vliegen. Ik denk dat het zeker tien jaar onze zomerse bestemming werd en genoten er steeds weer van. De kinderen werden ouder en gingen hun eigen weg met de vakanties en zelf zochten we uiteraard ook wel andere bestemmingen. Maar eens in de paar jaar Benidorm bleef en voelt nog steeds als een beetje thuiskomen. Uiteraard niet meer hobbelen, maar gewoon met het vliegtuig en binnen drie uur op je bestemming. In de loop van de jaren is er veel veranderd in Benidorm en wordt er waar mogelijk flink gemoderniseerd. Hoewel veel Nederlanders nog steeds denken dat het, zeker voor wat betreft de horeca, alleen maar Nederlands is, kan je vaststellen dat dit allang niet meer zo is. Maar het is er natuurlijk nog wel een beetje en dan blijft het heerlijk om wat te eten en drinken bij Eetcafé De Kroon of de Blauwe Walvisch. Tussen de middag zochten we weer regelmatig De Belgische Bakker op om te lunchen en lekker even bijkletsen met deze mensen uit België die al meer dan 35 jaar op dezelfde locatie zitten. Het was dus een weekje heerlijk niks doen en gewoon genieten van strand, zwembad, maar vooral Benidorm !!!
Na het vakantieweekje stond het laatste bekerprogramma alweer voor de deur en dus werd er op donderdagavond nog even getraind bij onze scheidsrechtersvereniging. De opkomst blijft nog steeds een beetje te laag en met de competitie in het vizier hoop ik dat het toch de komende tijd wat meer wordt. Uiteindelijk is het iedere keer weer gezellig en zoals onze voorzitter Hans het altijd verwoord, ik moest me er even toe zetten maar achteraf vind ik het toch weer lekker dat ik het gedaan heb. En gelijk heeft hij.
Op vrijdag werd door de KNVB de verwachte promotie- en degradatieregeling voor de amateurs vrijgegeven en zo vlak voor de start van de competitie zal dat toch wel weer even slikken zijn geweest. Maar ja, eigenlijk was het wel zoals verwacht en gaat natuurlijk de degradatieregeling weer de meeste aandacht krijgen. Voor de 1e t/m 4e klasse geldt in het seizoen 2023/2024 dat de laatste twee direct gaan degraderen en de drie daarboven nacompetitie moeten spelen voor handhaving. Dat gaat dus per afdeling weer veel degradanten opleveren. Het is ingrijpend, maar aan de andere kant kan ik me er wel in vinden. De afgelopen jaren is er door de horizontale overgang van zondag naar zaterdag nogal wat wildgroei ontstaan en teveel klassen op een bepaald niveau en dus moet dat echt gereguleerd worden. Het voordeel er van is dat de teams die niks te zoeken hebben op een bepaald niveau snel afzakken, maar met een beetje pech zakken dus ook betere teams wat weg. En dat overkwam dus afgelopen seizoen de structurele 2e klassers zoals CWO en HVC ’10. Uiteindelijk zal het tot gevolg hebben dat bijv. een 3e klasse meer aanzien gaat krijgen en van een veel beter niveau wordt dan het afgelopen seizoen.
De eerste ronde van de bekercompetitie werd door mij afgesloten op het Sportpark Toepad waar de studentenvereniging Antibarbari moest spelen tegen het Leidsche UVS. Bij de studenten is er geen sprake van een gezellige voor- en nababbel in de bestuurskamer, die laatste heb ik overigens in het geheel niet ontdekt. Het moet dus komen van de wedstrijd zelf en daar bleek de zondag 2e klasser een prima team te hebben. Ging het in de eerste helft nog gelijk op, in de tweede helft kwam UVS er in het geheel niet meer aan te pas en eindigde het in een 5-1 overwinning voor Antibarbari. Kennelijk was er wel wat frustratie bij de bezoekers en dat resulteerde in een wel wat bijzondere rode kaart voor de nummer 7 van UVS. Halverwege de 2e helft maakte hij een actie aan de linkerkant en werd en een lichte overtreding op hem gemaakt, daar was geen discussie over, maar kwam de bal bij een medespeler en kon voordeel worden toegepast en dat resulteerde in een gevaarlijke en kansrijke aanval. De nummer 7 was het er toch niet mee eens, protesteerde in woord en gebaar. Nadat ik hem aangesproken had permitteerde hij zich een volstrekt ongepaste opmerking over “de oorlog” en die ging me toch wel te ver, geel dus. Hij was er nog niet klaar mee en deed tot 2x toe een uitdagend en cynisch applausje voor de scheids. Binnen 15 seconden pakte hij dus zijn 2e gele kaart en kon vertrekken.
Na afloop kwam hij me toch even opzoeken in de kleedkamer om zijn excuus aan te bieden en na het voorval nog eens te hebben besproken, was hij het wel met me eens dat hij het allemaal niet zo slim had gedaan. Kon ik wel waarderen en dacht, zo kan het ook. Maar gaf hem toch ook wel mee voortaan iets langer na te denken. De aanstelling voor het komende weekend is nog niet bekend, maar dat leest u uiteraard wel weer in de volgende week, tot dan!