Het eerste weekend van april bestond uit twee leuke wedstrijden met lekker weer. Allereerst één van vier (!) koplopers uit de 2e klasse A tegen een middenmoter. De laatste kwam al snel op voorsprong, maar kon het in 2e helft toch niet bolwerken. Na afloop van alles en iedereen (thuisclub, uitclub, toeschouwers) de complimenten in ontvangst mogen nemen. Ook weer eens leuk om mee te maken. En op zondag geassisteerd bij Mario Weichsler, één van de hoog fluitende collega’s van mijn scheidsrechtersgroep Spittal.
Het tweede weekend was een heel ander verhaal. Of het aan het weer lag zullen we niet weten, maar de regen en kou leverden een bijdrage aan twee minder leuke wedstrijden. Op zaterdag geassisteerd in Arriach op het kleinste veld ooit! Van zijlijn tot strafschopgebied was hooguit 4 meter en ook de lengte hield niet over. De eerste de beste overtreding na 10 seconden was dan ook direct een strafschop. Twee minuten later was de stand al 2-1. Het werd een wedstrijd met veel goals (5-4) en een hoop overtredingen, kaarten (6) en gezeur.
Op zondag mocht ik zelf een paar kilometer verderop fluiten in Afritz en was er een rapporteur aangesteld. Ook deze wedstrijd kenmerkte zich door fysiek voetbal met veel duels, overtredingen en aanmerkingen. De Nederlandse stijl van fluiten, waarbij ik het commentaar voornamelijk negeerde, werd niet op prijs gesteld door de “Beobachter”. Hier moet je autoritair optreden en commentaar direct aanpakken met kaarten. Ook vond hij dat ik een stevige overtreding in 2e helft verkeerd beoordeeld had met geel en hier direct rood had moeten tonen. Voor mijzelf had ik denk ik een record van 9 gele kaarten (waarvan één dubbele, dus rood). Al met al geen goede beoordeling, dus voorlopig geen 1e klasse.
Daarna was het richting Nederland, waar ik oa. op de VSV mijn gezicht weer eens heb laten zien. Het was duidelijk te zien dat het “latje trap” niet meer beoefend wordt in Oostenrijk. En of aan het aan mijn invloed lag weet ik niet, maar dit keer ging Bart er bij het kaarten met dikke winst vandoor en was vooral Roel de pineut die avond.
Terug in Oostenrijk mocht ik maar liefst drie keer aan de bak in het laatste weekend met een wedstrijd van de jeugd-, standaard- en reserveteams. Drie wedstrijden in drie dagen vond mijn hamstring toch niet zo leuk, dus die laten we onder handen nemen met een goede sportmassage. Tot volgende maand!