Na bijna een gemist seizoen wegens de emigratie begon het scheidsrechtersbloed toch weer te kriebelen. Daarom had ik mij ingeschreven voor de scheidsrechterscursus en heb deze in juni gevolgd. De cursus bestand uit twee theorie avonden, een praktijkavond met looptest en assistenten instructie. Waarna een ochtend volgde met het spelregel examen. De 15 vragen werden gesteld uit 200 vragen die we als huiswerk mee hadden gekregen. Kwestie van goed leren en daarom cum laude (alles goed) geslaagd.
Als scheidsrechter krijg je hier een kledingpakket van de bond ter waarde van bijna €400, waarvoor je €90 moet betalen als eigen bijdrage. Je wordt hier niet alleen aangesteld als scheidsrechter, maar ook als assistent. Over het algemeen fluit je hier in de jeugd, reserve-elftallen en 2e klasse standaard zonder assistenten. Club assistenten kent men hier niet. Dat betekent zelf buitenspel waarnemen, maar geen gedoe met vals vlaggende puntenpakkers… In de 1e klasse wordt één assistent aangesteld en alle klassen daarboven fluit je als trio. Het aantal standaard klassen loopt hier slechts tot de 2e klasse. Men kent hier in de senioren hooguit een reserve elftal, maar niet zoals in Nederland verenigingen met recreatievoetbal. De jeugd wordt van onder 6 t/m onder 12 door clubmensen begeleidt en vanaf onder 13 zijn er officiële aanstellingen t/m onder 17. Onder 19 is er in Karinthië niet, daarom mogen er bij de onder 17 maximaal 4 oudere spelers (onder 18) worden opgesteld.
Mijn eerste wedstrijd zou een vriendschappelijk duel van de onder 17 zijn, maar die ging niet door. Als heraanstelling werd ik (heel toevallig) aangesteld als assistent bij de voorzitter van de scheidsrechterscommissie. Dit ging prima, dus in ieder geval een goede indruk achtergelaten bij de voorzitter.
Mijn eerste aanstelling als scheidsrechter was bij de onder 17 in de Elite liga. Hierbij was de voorzitter van de scheidsrechtersgroep Spittal, waarbij ik ingedeeld ben, aanwezig. Ook hier werd duidelijk dat deze jongen wel een potje kan fluiten. Al snel volgde dan ook een dubbele aanstelling, fluiten bij de reserve teams en daarna assisteren bij de Kampfmannschaft (1e teams) in de 1e klasse.
Als je zou willen kun je hier wel 3 of 4 keer per week fluiten (wellicht iets voor Yusuf). Aangezien ik last heb van mijn linkerhak (mogelijk hielspoor) hou ik het bij 1 wedstrijd. De verdiensten zijn hier een stuk beter dan in Nederland. Het varieert per niveau waarop je fluit. Van €30 voor een onder 13 wedstrijd, oplopend tot €81 voor de Regionalliga (vergelijkbaar met 2e divisie). De reiskosten zijn € 0,42 per km. Ben je assistent, dan krijg je de helft van wat een scheidsrechter krijgt. En de uitbetaling vindt direct, handje contantje, na de wedstrijd plaats.
Er zijn geen scheidsrechtersverenigingen, maar wel 8 scheidsrechtersgroepen. Hierin zijn alle scheidsrechters onderverdeeld al naar gelang woonplaats. Maandelijks is er een verplichte bijeenkomst met spelregels en andere zaken die van belang zijn.
