Column: De week van Bart

Column en de Week van …. Bart​

Ten eerste wil ik natuurlijk zeggen dat ik het initiatief “ de Column” van Wim enorm waardeer en complimenten moet geven over zijn schrijfstijl en mooie verhalen van de afgelopen periode.
Ik bedacht me laatst dat het leuk zou zijn als anderen ook zouden aanhaken en ook eens een stukje zouden schrijven, dus dacht begin eens bij mezelf.
Maar wat moet ik schrijven, ik ben namelijk helemaal geen schrijfwonder en zit immers al ruim 10 maanden in de lappenmand. Mijn laatste officiële wedstrijd was op 11 juni 2016, op “de” finaledag van het ons allen bekende Vlaardingskampioenschap (VK). Helaas kon ik daardoor niet op de VK finale dag aanwezig zijn. Mijn wedstrijd ging om promotie naar de hoofdklasse. Er zat voor de spelers veel druk op en er was veel publiek rond het veld en in de omgeving aanwezig. Inmiddels was ik al een tijdje geblesseerd, maar had me voorgenomen deze kans niet te laten schieten. Veel rust van te voren en met veel pijnstillers ging ik er vol voor. Niet heel wijs om te doen, maar daarbij in mijn gedachten, ik had nog nooit zo’n promotie finale gefloten. Eindelijk kreeg ik deze promotie wedstrijd na jaren knokken voor mijn plekje en dit liet ik mij niet voorbij gaan. Ik stond er goed voor op de ranglijst en dat merk je aan de aanstellingen die je krijgt. Twee weken ervoor floot ik nog bij Quick Boys de eventuele kampioenswedstrijd met 4300 man op de tribune (kippenvel). Dus zo onverstandig als dat het is ben ik toch gegaan. Gelukkig is bij FC Breukelen alles goed gegaan en kon ik daarna aan mijn herstel gaan beginnen. Voor de volledigheid FC Breukelen heeft ten kosten van vv Brielle de hoofdklasse bereikt in de nacompetitie, maar ja dat is inmiddels oud nieuws.

Brengt mij terug naar 11 juni 2016, de finale dag van het Vlaardingskampioenschap. Dat is morgen dan al weer 10 maanden geleden. Als ik terugkijk dan is die tijd voorbij gevlogen zonder mijn wekelijkse potjes. En juist dit jaar met de nieuwe groepsindelingen, waar ik gelukshalve in de landelijke C lijst terecht ben gekomen, maar tot op heden nog geen wedstrijd in heb gefloten. Teleurstelling, verdriet, maar vooral pijn, mentaal en fysiek. Mijn hoofd zou zo graag willen, maar je lijf zegt van niet. En nu kreeg ik afgelopen week een e-mail van Henk Klos dat het VK er alweer aankomt! Henk verzorgt de laatste drie jaar de aanstellingen voor het VK. Aanstellingen hoor ik u denken, ja, ja, ook bij dit toernooi is een scheidsrechter nodig. Maar dat niet alleen, jaren geleden hebben we binnen de VSV afgesproken dat we ook de rol van assistent op ons zouden nemen. Ik moet zeggen met het kleine clubje die we hebben, krijgt in dit geval Henk en voorgaande jaren oa. Dico, Wim, Ewoud, Krijn en alle andere leden die ik vergeet, zonder hen iets te kort te doen, het toch steeds weer voor elkaar om het volledige programma te voorzien van scheidsrechters en assistenten. Ook hiervoor uiteraard een heel dik compliment naar alle personen die de aanstellingen verzorgd hebben. Komend jaar doet Henk het weer en heeft in zijn mail alle scheidsrechters opgeroepen om bij elkaar te komen om weer gezamenlijke afspraken te maken. Een goeie zaak om dit te doen. Die neuzen van scheidsrechter groeien namelijk nog wel eens alle kanten op. Maar net als de KNVB vooraf aan elk seizoen doet, doen wij dit ook voordat het toernooi van start gaat. Even de afspraken herhalen! Het is elk jaar weer een happening voor alle Vlaardingse clubs met veel strijd, kritiek op alles en iedereen, zware programma’s i.v.m. de nacompetitie, maar vooral eer voor hun eigen clupppie en plezier met elkaar. Vaak een weerzien van overgestapte spelers en trainers, waar na de wedstrijden in de bestuurskamer en kantine uren nagepraat wordt over de gespeelde wedstrijd.

Gespeelde wedstrijd, tja, dat gevoel heb ik vaak en lang gehad dit jaar. De gedachten dat op 11 juni 2016 wel eens mijn laatste wedstrijd was geweest. Problemen in mijn beide achillespezen al meer dan 4 jaar en afgelopen jaar was het ernstig verergerd. Kom ik hier ooit nog vanaf? Behandeling na behandeling. Van de ene fysio naar de andere fysio. Zooltje, gipsspalken, compressie kousen, dry-needling, noem het allemaal maar op, niets leek te werken. Tot er afgelopen november iets aan verlichting kwam door shockwave therapie. En die verlichting werd meer en meer totdat er in januari van dit jaar groenlicht kwam om weer heel rustig te gaan joggen. Joggen? Mensen die mij goed kennen, weten dat ik “ meestal” nog al druk ben en joggen begint bij mij met 5 km in 30 min! Maar na zolang echt helemaal niets gedaan te hebben en inmiddels 7 kilo zwaarder te zijn geworden, viel dat toch een beetje tegen. Ik kwam na 2,5 KM en ik weet niet hoe lang, met mijn tong op mijn hielen hijgend en puffend thuis. Echt alles deed pijn, van het topje op mijn hoofd tot aan mijn kleine teen. Mijn longen en mijn hart gingen te keer alsof ik de Marathon van Rotterdam had gelopen binnen de 3 uur. Maar inmiddels ben ik met een aardige inhaalslag bezig. Ik loop nu weer 6 tot 7 km. Conditie bouwt langzaam weer op en heb afgelopen zaterdag bij mijn oude cluppie en jeugdliefde MVV’27 mijn eerste wedstrijd van het seizoen weer gefloten. >19-2 tegen Smitshoek >19-5. Aanvang 10.15. uitslag 3-3.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik zelfs voor deze wedstrijd, wedstrijdspanning had. Beter gezegd ik was gewoonweg zenuwachtig. Uiteraard niet of ik het niveau aan kon, maar of mijn benen het wel aan zouden kunnen en hoe is mijn conditie? De hele week voelde ik allerlei pijntjes, maar gelukkig na de bekende 90 min stond ik trots in de kleedkamer, YES de eerste stap is gezet en ik ben nog heel! Vanuit de VSV heb ik leuke berichtjes ontvangen en vragen hoe het is gegaan, altijd fijn om te krijgen die support.
Afgelopen week heb ik me dan ook ingeschreven voor de FIFA test, in de hoop fit genoeg te zijn om aan het eind van dit verloren seizoen toch nog een paar hoofdklasse wedstrijden mee te pakken.

Maar nu sluit ik deze column af met een conclusie en advies voor een ieder. Afgelopen jaren heb ik een blessure genegeerd en misschien wel verwaarloosd. Door overbelasting is dit seizoen voor mij de boeken in gegaan als nachtmerrie. Advies TRAINEN, TRAINEN, TRAINEN, maar niet te veel en luisteren naar je lichaam. Daarom het advies aan jullie en voor ons plezier, kom trainen op donderdag. Herman en ik geven elke week training op maat, dus kom even dat uurtje je lichaam versterken en zorg dat je hierdoor blessure vrij blijft. Veel succes en vooral veel plezier en gezonde wedstrijden gewenst tijdens het Vlaardingsvoetbalkampioenschap.

Daarnaast wil ik de column van de week doorgeven, zodat we elke week een ander aan het woord krijgen. Ik geef deze week de Column door aan Herman Slootweg!